Siyaset Bilimci Doç. Dr. Hüseyin Alptekin, ABD’nin şartsız silah dayanağının kesilmesi halinde İsrail’in Gazze’de soykırıma devam edemeyeceğini AA Tahlil için kaleme aldı.
İsrail ordusu birtakım bölümler tarafından Orta Doğu’nun en çağdaş ve en faal ordusu olarak gösteriliyor. Bu kesitler coğrafik ve demografik açılardan sahip olduğu dezavantajlara karşın İsrail’i envanterinde bulunan sofistike silah sistemleri sebebiyle bölgenin en korkulması gereken askeri güçleri ortasında sayıyor.
İsrail 1984’ten beri içi ABD tarafından doldurulan dev bir silah ve mühimmat deposuna sahip. Gazze soykırımı üzere ”acil” durumlarda İsrail mühimmat muhtaçlığını bu depodan karşılıyor
İSRAİL’İN ASKERİ AÇIDAN DEZAVANTAJLARI NELER?
İsrail’in demografik dezavantajlarına bakacak olursak 10 milyonun altındaki nüfusu ve ülkenin 1’inci sınıf vatandaşları olarak görülen Yahudi İsraillilerin nüfusunun 7 milyonu lakin geçmesi dikkat çekiyor. İşgal altındaki Filistin’in nüfusu ise 5 milyonu geçmiş, 6 milyona gerçek ilerliyor. İsrail bu demografik dezavantajı ortadan kaldırmak için askeri gücünü kullanmaktan çekinmiyor.
1948’de binlerce Filistinlinin öldürülüp 700 bininin Filistin’den sürülmesinden bugüne İsrail’in kaç Filistinliyi öldürdüğü konusundaki iddialar 100 bin ila 200 bin ortasında değişiyor. Hakikaten İsrail 10 ayı aşkındır devam eden Gazze soykırımında da Gazze’deki Filistinli nüfusun yüzde 3’ünü öldürdü. İsrail’in askeri gücü, kendisinden kalabalık komşu ülkelerle hasmane ilgilerini çekinmeden sürdürebilmesini sağlarken işgali altındaki Filistin topraklarında ”nüfus azaltımı” yapmasında da hayli değerli bir rol oynuyor.
İsrail’in bir öteki askeri dezavantajı ülkenin coğrafik derinliğinin olmaması. İsrail, en geniş olduğu yerde bile doğudan batıya 135 kilometre genişliğe sahip, kuzeyden güneye uzanan dar bir ülke. Bu coğrafya konvansiyonel bir savaşta düşman askeri harekatlarıyla doğudan batıya yarılabilecek ve bağlantı sınırları kesilebilecek bir yapıya sahip. Lakin İsrail’in sofistike silah sistemleri böylesi bir harekata karşı da ülkeye savunma ve caydırıcılık imkanları sağlıyor. Ya da genel olarak İsrail lehine bu türlü bir fikir hakim diyebiliriz.
Zira, İsrail’in silahlarının caydırıcılığını test edebileceğimiz son konvansiyonel taarruz 1973’te gerçekleşti. Fakat o savaşın da asıl muharebeleri İsrail’de değil işgal altında bulunan Sina Yarımadası’nda yaşandı. Bir bakıma 1967 Arap-İsrail Savaşı üzere 1973 Savaşı da İsrail topraklarında değil, İsrail’e komşu ülkelerin topraklarında yaşandı. Gerçekten 1982 ve 2006 yıllarında yaşanan İsrail’in Lübnan savaşları da Lübnan topraklarında yaşandı. Bu savaşlar İsrail’in bazen başarılı bir halde işgaliyle bazen de başarışız olarak geri çekilmesiyle sonuçlandı.
Dolayısıyla konvansiyonel bir atak karşısında İsrail’in kendi hudutları içindeki bir savaşta başarılı olup olmayacağı 1948 savaşından beri test edilmese de Hamas’ın 7 Ekim’de asimetrik usul ve araçlarla gerçekleştirdiği saldırıda İsrail’in bu sınavı geçtiği söylenemez. Gerçekten İsrail bu savunma zafiyetine karşı tekrar en âlâ bildiği şeyi yaparak 7 Ekim’den evvel de zati tekraren saldırdığı Gazze’ye tekrar saldırdı. İsrail, Gazze’de bir yandan askeri rüştüne sarsılan inancı geri kazanma bir yandan da nüfusu azaltma arayışında.
İSRAİL’İN SİLAH DEPOSU: ABD
Günün sonunda İsrail’in yenilmez bir askeri güç olduğu argümanı bir mit midir yoksa gerçek midir sorusu tartışılabilir. Lakin bu soruya ”evet” karşılığı verenler için o gücün kaynağını İsrail’de değil çok uzaklarda, Amerika Birleşik Devletleri’nde (ABD) aramak gerekiyor. Rusya’nın Ukrayna topraklarında giriştiği taarruzlara karşı Ukrayna tarafını silahlandıran, ordusunu eğiten, savaş stratejisini belirleyen ABD, mevzu İsrail olduğu vakit bu dayanağı akına uğrayan tarafa değil işgal eden taraf olan İsrail’e sağlıyor. ABD’nin İsrail’e silah dayanağı ise devasa boyutlarda.
ABD Memleketler arası Kalkınma Ajansı’na (US Agency for International Development) nazaran İsrail, kümülatif olarak bakıldığında bugüne kadar ABD’den en fazla askeri dayanak alan ülke. 2024 sayıları eklenmediğinde bile toplam Amerikan askeri yardımı 300 milyar doları aşıyor. ABD ek yardım paketleri dışında İsrail’e yıllık 3,3 milyar doların üzerinde sistemli bir askeri yardım sağlıyor. Yalnızca bu takviyenin ölçüsü İsrail’in savunma bütçesinin yüzde 15’ine denk geliyor.
Örneğin, ABD’nin NATO müttefiği Türkiye’ye satılmayan F-35 uçakları, İsrail’e maliyetinin kıymetli bir kısmı bu yardımdan karşılanarak verildi. İsrail F-35 uçaklarını 2017’den bu yana kullanıyor. Hatta İsrail Hava Kuvvetleri’nin açıklamasına nazaran İsrail 2018’de F-35’leri gerçek bir muharebede kullanan birinci devlet oldu.
İsrail’in hava savunma sisteminin mihenk taşı olan Demir Kubbe ve Davut Sapanı yeniden ABD’nin Raytheon savunma endüstrisi şirketi tarafından İsrail kamu şirketleriyle bir arada geliştirildi. Gerçekten İsrail bu sistemlerin gerçek bir hava taarruzunda ne derece müdafaa sağlayacağını test etmedi. Lakin geçtiğimiz nisanda İran’ın bir dizi dron ve seyir füzesiyle gün ve saat bildirerek göstere göstere İsrail’e yaptığı saldırıyı engellemede de ABD, Birleşik Krallık ve bu ülkelerin bölgedeki müttefiklerinin hava güçleri füze ve dronları havada maksat alarak etkin muhafaza sağladı.
İsrail, Stockholm Milletlerarası Barış Araştırmaları Enstitüsü (SIPRI) bilgilerine nazaran 2013-2023 yılları ortasında silah ithalatının yüzde 66’sını ABD’den gerçekleştirdi. Ayrıyeten, İsrail 1984’ten beri içi ABD tarafından doldurulan dev bir silah ve mühimmat deposuna sahip. Gazze soykırımı üzere ”acil” durumlarda İsrail mühimmat gereksinimini bu depodan karşılıyor. Dahası geçtiğimiz nisan ayında yayınlanan bir BBC haberine nazaran Pentagon İsrail’e 300 bin adet 155 milimetre top mermisi gönderdi.
Söz konusu Amerikan takviyesi konvansiyonel dayanaktan ibaret değil. Böylesi saldırgan bir İsrail’in nükleer silah teknolojisine sahip olmasının da kendi imkan ve kabiliyetleriyle mümkün olmayacağını da söyleyebiliriz. Güney Afrika Cumhuriyeti’ne, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nden (SSCB) ayrılan devletlere nükleer silahlarını bıraktıran ABD, bahis İsrail olunca tam aykırısı bir tavır takınabiliyor.
Sonuç prestijiyle 1948’den evvel terör örgütleriyle başlayan, 1948’de devlet olarak sahneye çıkmasından sonra ise devlet terörizmiyle kendini gösteren İsrail saldırganlığı için İsrail’in ırkçı ve fundamentalist resmi ideolojisine, bu ideolojiyi siyasete çeviren mevcut ve eski hükümetlerine ve soykırım hatalısı Başbakan Binyamin Netanyahu üzere önderlerine kızabiliriz. Lakin temelinde İsrail’in bu kadar çok insanı bu kadar kısa müddette öldürebilecek top mermisi de uçağı da bulunmuyor. Bunları İsrail’in envanterine katan, soykırım için İsrail’i destekleyip sonuçlarına karşı İsrail’i gölgesine alan adres Orta Doğu’da değil, Atlantik’in öte yakasında. İsrail bir gün işgalden vazgeçecek, her istediği vakit Filistinlilere vefat yağdıramayacaksa bunun yolu da Washington’dan geçiyor. Gazze’ye yağan bombaların durması için öteki bir yol görünmüyor. Çünkü ardında ABD olmayan bir İsrail’in bu kadar insanı öldürebilecek mermisi de bombası da yok.
